مقدمه

استان گیلان همچون عروس سبز پوش شمال ایران با طراوت از بارانها و شبنم ها ، در زیر آسمان صاف و آبی رنگ تکیه بر کوههای بلند قامت و استوار البرز زده و آبهای نیلگون دریای خزر به پایش می ریزد. شهر فومن یکی از زیباترین ، تاریخی ترین و با اهمیت ترین شهرهای آن بشمار می آید که قدمت آن به دوران تاریخ ایران پیش از اسلام (باستان) می رسد. وسعت این شهر 721 هکتار است که در25 کیلومتری جنوب غربی مرکز استان گیلان (رشت) واقع گردیده است.

فومن از سمت شمال به شهرستان صومعه سرا ، از جنوب به استان زنجان (شهرستان طارم) ، از  غرب به استان اردبيل (شهرستان خلخال) و از شرق به شهرستان رشت  محدود می باشد . این شهر تاریخی در گذشته با عناوینی چون :  دارالاماره ،  فومن المبارک  و با نامهای  بومن  ،  پومن نیز خوانده می شد .فومن تا عهد صفویه مرکز غرب گیلان  (بیه پس) و مقر فرمانروایی امیران متعدد بوده است ، که بعدها این مرکزیت به شهر رشت منتقل شد .این شهر 30 هزار جمعیتی اکثراً به کار کشاورزی ، دامداری و باغداری اشتغال دارند و از محصولات عمده آن می توان به کشت برنج ، چای و توتون اشاره کرد .

همچنین این شهرشهیدپرور مفتخر به 6 سردار شهید گلگون کفن ، 400 شهیدسرافراز ، 2 شهید گمنام و  یک طلبه شهیده عرفه کربلای حسینی است .

فومن ، شهر مجسمه ها

شهر فومن از جاذبه هاي تاريخي ، فرهنگي ، زيارتي ، اقتصادي و طبيعي فراواني برخوردار مي باشد . اين شهر داراي مجسمه های متعددی می باشد که هر کدام از این مجسمه ها نماد و سنبلی از فرهنگ و آداب و رسوم گذشته این شهر تاریخی و زیبا است که این موضوع سبب شده این شهر به “شهر مجسمه های ایران” ملقب گردد .این لقب که در اواخر دوره پهلوی دوم ، یعنی در دهه   1350 ه.ش به این شهر داده شده ، به خاطروجود مجسمه های متعدد ومتنوعی است که در گوشه وکنار سطح شهر پراکنده اند. مجسمه های مزبور که تعداد آن ها به 26واحد می رسد هرکدام سمبل و نماد یک چیز خاص ازگذشته این شهر و مردمان آن است  مجسمه معروف بانو آناهیتا (ناهید) که فقط در دو نقطه از دنیا یکی شهرفومن و دیگری در شهرپاریس قراردارد ، سنبل آب وروشنایی در فرهنگ قدیم این شهرتاریخی بوده وریشه درآداب وسنن قدیمی مردمان آن دارد.مجسمه شکاربانان سنبل شکاردربین مردم سابق این شهربه ویژه درمناطق روستایی بوده  مجسمه گوزن ها  سنبل زیست حیوانات زیبا ونادراین منطقه در گذشته است . مجسمه های چهار دختران که نمادی از تلاشهای زنان کشاورز این سامان بامحصولات عمده ای چون برنج ، چای ، کلوچه وتوتون است.